Σε μια περαστική
Σ μια περαστική Σκοτεινός δρόμος 🌺 A une Passante Charles Baudelaire Σκοτεινιασμένος δρόμος γύρω μου ούρλιαζε μακρύς και στενός ένα μέγα πένθος, πόνος υπέρμετρος Μια γυναίκα πέρασε μ' ένα χέρι ευεργεσίας Ανασηκώνοντας, ανεμίζοντας το άκρο της φούστας Ευκίνητη και ευγενής με πόδι αγάλματος Εγώ έπινα γαντζωμένος σαν έκθαμβος Στο μάτι της έναν ουρανό διαυγή όπου μια θύελλα πάντα καραδοκούσε τη γλύκα που γοητεύει την ευχαρίστηση που σκοτώνει. Μια αστραπή... μετά η νύχτα! Φευγαλέα ομορφιά βλέμμα που ξαφνικά αναγεννά Δεν θα σε δω ποτέ παρά μόνο στην αιωνιότητα; Αλλού, από εδώ μακριά! πολύ αργά! ποτέ ίσως! Αγνοώ το που πας, δεν ξέρεις που πάω Ω εσένα που θ' αγαπούσα, Ω εσύ που το ήξερες! La rue assourdissante autour de moi hurlait Longue, mince, en grand deuil, douleur majestueuse, Une femme passa, d'une main fastueuse Soulevant, balançant le feston et l'ourlet ; Agile et noble, avec sa jambe de statue. Moi, je buvais, crispé comme un extravagant,