Μια μέρα από τη ζωή ενός φιλοσόφου

Bernard-Henri Lévy

Bernard - Henri LévyBernard-Henri Lévy
Ο Bernard-Henri Lévy είναι γνωστός Γάλλος συγγραφεύς και ακτιβιστής με την έννοια του κοινωνικώς και πολιτικώς, δρώντος ατόμου. Να γνωρίζεις όλο το έργο του κάπως δύσκολο όπως και τις δραστηριότητες του σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Όμως τι πιο εύκολο να γνωρίσεις μια τυπική του μέρα - ακριβώς έτσι όπως την περιέγραψε στη συνέντευξη που έδωσε προ καιρού. Ιδού λοιπόν τι εξομολογήθηκε:

Ξυπνάω στις 5.30 και δεν έχω πρόβλημα να σηκωθώ. Το πρώτο που χρειάζομαι είναι ένα φλυτζάνι τσάι συνήθως το Lapsang Soushong. Ντύνομαι ελαφρά με ένα ανοιχτό στο στήθος πουκάμισο όχι όμως από φιλαρέσκεια. Η αλήθεια είναι πως βρίσκω τα ρούχα πνιγηρά.

Μ’ αρέσει ο ανοιχτός χώρος, ο αέρας, ο ήλιος. Ποτέ δεν έβαλα γραβάτα στη ζωή μου. Αυτό μερικές φορές δημιουργεί προβλήματα: κάποτε στο Μέγαρο των Ηλυσίων όταν ήμουν προσκεκλημένος σε γεύμα από τον πρόεδρο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν και κάποτε στο Βατικανό σε μια ιδιωτική συνάντηση με τον Πάπα Ιωάννη ΙΙ. Χρειάστηκε να επιμείνω και τις δύο φορές. Το Βατικανό δεν επέτρεψε να ντυθώ έτσι. (...)

Στις 6 βρίσκομαι στο γραφείο μου. Τα γραφεία αυτά είναι θεωρητικά ίδια, σε κάθε σπίτι που έχω. Το μήκος και το πλάτος των γραφείων το ίδιο. Τα χαρτιά μου είναι σωρευμένα στο ίδιο σημείο. Είναι σημαντικό - είναι σα να χτίζεις το μέρος όπου γράφω. Πρώτα γράφω με ένα στυλό και μετά δακτυλογραφώ στο κομπιούτερ. Η γυναίκα μου σηκώνεται αργότερα, αλλά κάποιες φορές την ξυπνάω. Μερικές φορές για να τη ρωτήσω για ένα γραπτό μου. Είναι ο πρώτος μου αναγνώστης. Είναι αυστηρή και απαιτητική. Ακόμη κι αν δεν κατέχει εντελώς ένα θέμα διαθέτει κάτι σαν κεραία που επικεντρώνεται σε κάποιο λάθος. Σχεδόν πάντα ποτέ δεν πέφτει έξω.

Σταματάω για πρωϊνό περίπου στις 9. Στο Σαιν-Πωλ-ντε-Βενς (Saint-Paul de Vence) *, όπου περνάω τον περισσότερο καιρό, περπατάω ως το κοντινό ξενοδοχείο - το Κολόμπ ντ’Ορ (Colombe d' Or) όπου πήγαινα τακτικά τα τελευταία 40 χρόνια. Αγοράζω εφημερίδες και μετά κάθομαι να πάρω το πρωϊνό μου. Μετά πάλι πίσω στο γράψιμο. * 💦 περισσότερα εδώ

Στο Παρίσι εργάζομαι λιγότερο. Υπάρχουν πολλές αποσπάσεις εκεί. Μετακινούμενος από το ένα σπίτι στο άλλο με βοηθάει να γράφω. Με εμποδίζει να κολλάω σ’ ένα σημείο. Το τελευταίο μου βιβλίο "ο Αμερικανικός Ίλιγγος" είναι ένας απολογισμός του ταξιδιού μου στις ΗΠΑ. Το έγραψα γιατί σκέφτηκα πως για έναν Ευρωπαίο διανοούμενο τίποτε δεν είναι πιο σημαντικό από το να καταλάβει τι συνέβαινε στην Αμερική και να το δώσει να καταλάβουν οι Αμερικανοί τι δεν πάει καλά με την κοινωνία τους.

Δεν είμαι αντι-Αμερικανός - Δεν μπορώ να καταλάβω την προκατάληψη των Γάλλων ενάντια στην Αμερική. Θεωρώ τον εαυτό μου έναν στρατευμένο φιλόσοφο - έναν φιλόσοφο που λαμβάνει θέση. Μ’ αρέσει να σκέπτομαι, ν’ αλλάζω τα πράγματα. Όπως κάθε επιτυχημένος διανοούμενος αναγνωρίζω πως είμαι κατά 99% παρεξηγημένος και κατά 1% κατανοητός. Αυτό είναι καλό. Επί παραδείγματι πιστεύω πως βοήθησα τον Ζακ Σιράκ να βομβαρδίσει θέσεις των Σέρβων γύρω από το Σεράγεβο κι έτσι να σταματήσει μια σφαγή.

Θα σας πω ένα μυστικό: ποτέ μα ποτέ δεν τρώω σπίτι. Είναι παράξενο αλλά βρίσκω το να τρως στο σπίτι απωθητικό. Δεν μαγειρεύω, το ίδιο και η γυναίκα μου. Η μόνη φορά που θα μπορούσα να σερβίρω φαγητό σπίτι είναι σε κάποια ιδιαιτέρως προσωπική συνάντηση. Αυτό συμβαίνι μια φορά το χρόνο το πολύ, και πάλι σ’ αυτή την περίπτωση εγώ ο ίδιος δεν τρώω.

Στο Παρίσι γευματίζω στο Καφέ ντε Φλορ (Café de Flore), κοντά στο σπίτι μου. Πάντα παίρνω μια σαλάτα και αυγά ομελέτα με τυρί. Δεν πίνω. Ακόμη κι αν δω γνωστούς, προτιμώ να κάθομαι μόνος. Ακούγεται κάπως αυστηρό έτσι δεν είναι; Αλλά η ζωή ενός συγγραφέα είναι μια μοναχική ζωή και όταν γράφω δεν θέλω αυτό να φύγει απ’ το προσκήνιο. Το να γράφεις είναι σαν ηλεκτρισμός, πρέπει να μπορείς να αποφύγεις ένα βραχυκύκλωμα. Περνώ το απόγευμα γράφοντας επίσης. Το μόνο διάλειμα είναι για το μπάνιο. Στο νότο της Γαλλίας στο Κα ντ’ Αντίμπ (Cap d' Antibes) ή στη πισίνα του Κολόμπ ντ’Όρ.

Για να γράφω άρθρα ταξιδεύω πολύ. Αυτό το καλοκαίρι ήμουν στο βόρειο Ισραήλ κατά την έναρξη του αγώνα ενάντια στην Χεζμπολάχ. Σε μια τέτοια αποστολή φοβάμαι πάρα πολύ. Μέσα στην άδεια πόλη Κιριάτ Σεμονά στα σύνορα με το Λίβανο, καθώς πέφτουν οι πύραυλοι της Χεζμπολάχ κι αυτό δεν είναι αστείο. Μισώ τον πόλεμο. Με φοβίζει, τον συχαίνομαι και μ’ αφήνει πικραμένο και λυπημένο. Στη Γαλλία αισθάνομαι λίγο περίεργα. Άνθρωποι γράφουν βιβλία εναντίον μου. Αυτό το βρίσκω πολύ βαρετό και ενοχλητικό. Έμαθα να ζω όμως μ’ αυτές τις κριτικές καθώς και με τη δημοσιότητα που παίρνει η συζυγική μου ζωή.

💑 Ζευγάρια στη Ζωή -
Μια Λίστα Φωτογραφιών εδώ

Η γυναίκα μου και ‘γω (Arielle Dombasle), δεν μιλάμε στον ενικό. Χρησιμοποιούμε τον πληθυντικό ευγενείας. Αυτό ήταν δική της ιδέα κάπως πολιομοδίτικη. Πιστεύω πως υποσυνείδητα θέλει να κρατάει κάποιες αποστάσεις μεταξύ μας. Όλοι οι θεωρητικοί του ερωτισμού κρίνουν πως όταν δεν υπάρχει απόσταση, δεν υπάρχει όριο, όταν δεν υπάρχει όριο δεν υπάρχει ταμπού. όταν δεν υπάρχει ταμπού δεν υπάρχει φραγμός και όταν δεν υπάρχει φραγμός δεν υπάρχει επιθυμία. Παρά τις δουλειές μας βλεπόμαστε πάρα πολύ. Είμαι πάντως σίγουρος πως θα ήθελε να με βλέπει συχνότερα. Είναι πιο γενναιόδωρη και λιγότερο εγωκεντρική από εμένα.

Το βράδυ βγαίνουμε για φαγητό. Μετά το φαγητό πίσω στη δουλειά. Συνήθως κρατάω σημειώσεις για την επόμενη μέρα. Δεν μ’ αρέσει να βγαίνω για μια βόλτα, η να πηγαίνω σινεμά η σε συναυλίες. Μ’ αρέσει να γράφω και να βρίσκομαι με την οικογένεια μου και μερικούς φίλους. Πιστεύω ότι μέρος της ζωής παίζεται έξω στην γραπτή λέξη. Έχω μια ελαφριά εμμονη μ’ αυτό.

Πηγαίνω για ύπνο όσο γίνεται πιο αργά μετά τη 1. Κοιμάμαι λίγο αλλά κοιμάμαι καλά - έχω εμμονη με την ιδέα του να κοιμάσαι όσο γίνεται πιο λίγο. Το μόνο πράγμα που δεν θα σας πως είναι για τα όνειρα μου. Αν το έκανα θα μπαίνατε στο μηχανοστάσιο της ζωής μου κι αυτό δεν το θέλω. Τι θέλω να κάνω στο μέλλον; Να γράψω περισσότερα βιβλία από τον χρόνο που έχω για να γράφω.

Σχετικά 1 🚩 "Ευρώπη δεν υπάρχει χωρίς την Ελλάδα" δες εδώ

Σχετικά 2 🚩 "Τελικός προορισμός η Γενεύη" εδώ

Επίσης 🍵 "Μια Φιλοσοφική Συνάντηση" εδώ

Μπερνάρ-Ενρί-Λεβί * 💦 Ιστοσελίδα
Συνέντευξη στον Τζον Φολέιν
Πορτρέτο (Φωτο) του Άλαστερ Μίλερ * 💦 Γαλλία, Cagnes, Alpes Maritimes


B. H. Levy - Μια Συνομιλία

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τον Λουκίνο τον γνώρισα στο Σπολέτο...

Jules και Jim

Τα Μπαρμπούνια του Ρενουάρ