Παρέμβαση Σημίτη

Κώστας Σημίτης
Με συνέντευξη του στη "Καθημερινή τ. Κυριακής" (2/10/'11) ο Κώστας Σημίτης όχι απλά κρούει τον κώδωνα κινδύνου αλλά αφήνει το Συναγερμό να ηχεί διαπεραστικά! Μας λέει πως αν δεν πετύχουμε τους στόχους του Προγράμματος Στήρξης αλλιώς Μεσοπρόθεσμο, μας περιμένει ο Καιάδας της εξόδου μας από το ευρώ!
Η διορία για ανάκαμψη είναι 3 - αν όχι περισσότερα χρόνια και στο διάστημα αυτό θα πρέπει να έχουμε πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους που μας έχουν υποβληθεί ως στόχοι sine qua non για τη παραμονή μας στο Group των Iσχυρών του ευρώ. Μετά μας περιμένει η ανάκαμψη, η δημιουργία, η χαμένη ευημερία!
Στο μεσοδιάστημα όμως αυτό τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, λέει.

Χρειάζεται δουλειά, προσπάθεια μεγάλη όμως από ποιούς δε λέει - για όλους τους άλλους χρειάζεται δουλειά συν περικοπές μας το έχουν πει καθαρά - μόνο που πράξη κάνανε το δεύτερο περικοπές, αλλά τι δουλειά και περικοπές για όσους καθημερινά πια μερεμετίζουν το κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι τους μη μπορώντας ν' αγοράσουν άλλο κεραμίδι ή να πληρώσουν τον ειδικό τεχνίτη για μια αξιοπρεπή φωτοβολταϊκή στέγη - όραμα με το οποίο είχαν γαλουχηθεί μόλις πριν δυο χρόνια!
Προφανώς θα εννοεί το μεγάλο Κεφάλαιο που θα πρέπει κι αυτό να εξυγιανθεί πλήρως, να πληρώνει τους φόρους που του αναλογούν, να επενδύει για να δημιουργεί θέσεις εργασίας. Όλοι κρέμονται από τους Επενδυτές: Έλληνες, ξένους: Να διαθέσουν κεφάλαια, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Αλλά και οι ιδιώτες μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες - κι αυτοί καλούνται να συνεισφέρουν με τα παραπάνω κριτήρια στη κοινή προσπάθεια για τη σωτηρία της πατρίδος.
Οι στρατιές των ανέργων στο διάστημα αυτό - αν δεν δημιουργηθούν θέσεις εργασίας όλο και θα πληθαίνουν, οι αναχωρούντες στην Ευρώπη - κι αυτοί θα συνωστίζονται στα αεροδρόμια και λιμάνια. Η χώρα θα μένει μέσα στην απελπισία και τη μαύρη αναμονή για καλύτερες μέρες... που όπως λέει ο Κ. Σημίτης θα έρθουν - αν φυσικά δεν διαπραχθεί κάποιο λάθος από τους κυβερνώντας - οπωσδήποτε σε δύο, το πολύ τρία χρόνια...

Ω απέλπιδες καιροί. Η χώρα πάει απ' το κακό στο χειρότερο πια. Από τις Πυθίες της Νίκης των Δελφών που ευαγγελίζονταν τη λύση των δεινών: Το άνοιγμα των αγορών, την ανάπτυξη, τη πράσινη ενέργεια, τις επενδύσεις από ξένους κεφαλαιούχους που θα προέκυπταν σε βάθος ενός και μόνο έτους, τώρα προέκυψαν οι Κασσάνδρες της Καταστροφής της Τροίας που ολοφύρονται: Αν μας αποτινάξουν οι προσφιλείς μας εταίροι από το περίφημο κοινό νόμισμα,.θα προκύψει μεγάλη συμφορά, παντελής πτώχευση.
Μας περιμένει φτώχεια, ανεργία, το ευρώ θα αντιστοιχηθεί στις εξακόσιες δραχμές μας λέει κι έτσι οι καταθέτες οι μικροί φυσικά γιατί οι περισσότεροι μεγάλοι τα έχουν βγάλει τα χρήματα τους στις ξένες Τράπεζες, θα δουν τα χρήματα τους με τη νέα ισοτιμία, να μειώνονται δραματικά.

Η κόλαση του Δάντη θα παίζεται τότε μπροστά στα μάτια μας: Ληστείες, φόνοι, βανδαλισμοί καταστημάτων, κλοπές μια νέα Αργεντινή θα έχει προκύψει στο νότιο άκρο της Ευρώπης! Έτσι είναι προφανές από τα λεγόμενα του αρχιτέκτονα της Νομισματικής Ένωσης της Ελλάδας πως όλα ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΛΩΣΤΗ!
Και ρωτάει κανείς: "Αν κάποιος καταφύγει στο γιατρό για μια εγχείρηση δε ρωτάει για τις πιθανότητες επιτυχίας;" Ά ν είναι μεγάλες προχωρά στην εγχείρηση, αν είναι λιγοστές δεν προχωρά - εκτός αν κινδυνεύει άμεσα η ζωή του! Από τα λεγόμενα του τ. πρωθυπουργού βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα πως η επιτυχία των στόχων είναι δύσκολη - κι αυτό συνάγεται από το χρόνο που χρειάζεται για να επιτευχθούν: Όσο περισσότερο χρόνο πάρει κάτι, τόσο πιο δύσκολο είναι - λέει η κοινή λογική.

Είναι λοιπόν σαφές πως θα είμαστε πλέον ετοιμοθάνατοι για ένα διάστημα τουλάχιστον τριετίας - και μόνο μετά απ' αυτό, θα μπορούμε να μιλάμε για ανάρρωση - ναυαγοί στη σχεδία του Ζερικώ (Gericault) - ατενίζοντας με λαχτάρα να φέγγει στο βάθος της θάλασσας το φως του καραβιού που θα έρχεται να μας σώσει. Tο φως μιας Σωτηρίας που θα φθάσει σε όσους θα έχουν απομείνει σώοι στη σχεδία από αυτό το σύγχρονο "Ναυάγιο της Μέδουσας" - που θα έχει προκληθεί εν πολλοίς και πρωτίστως, από κάποια μορφή του Καινοφανούς Δόματος του Σοκ!
Πηγή β΄εικόνας

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τον Λουκίνο τον γνώρισα στο Σπολέτο...

Jules και Jim

Τα Μπαρμπούνια του Ρενουάρ